Beatriz Baker-Méio i Robert Marquis mają artykuł w tomie 100:1 w Journal zatytułowany "Context-dependent benefits from ant-plant mutualism in three sympatric varieties of Chamaecrista desvauxii". Ich temat zmienności w wynikach interakcji gatunków jest bliski mojemu sercu, więc cieszę się, że widzę więcej uwagi na ten temat.
Beatriz napisała ładne podsumowanie ich badań przedstawionych w artykule, który zamieszczamy poniżej wraz ze zdjęciami badanych organizmów.
Wiele roślin wytwarza nektar w nektarnikach pozakwiatowych, które nie są bezpośrednio zaangażowane w przyciąganie zapylaczy. Wydzieliny te przyciągają żerujące mrówki, które patrolują cały osobnik i często atakują napotkanych roślinożerców. W porównaniu z mutualizmem mrówka-roślina, w którym mrówki gnieżdżą się na roślinach, korzyści z tego fakultatywnego mutualizmu są bardziej zmienne i zależą zarówno od kontekstu biotycznego, jak i abiotycznego. Mechanizmy, które prowadzą do tego zróżnicowania, są jednak wciąż niejasne. Kilka gatunków z rodzaju roślin strączkowych Chamaecrista posiada nektarniki pozakwiatowe. Badaliśmy trzy odmiany C. desvauxii, które współistnieją w rezerwacie cerrado Clube Caça e Pesca Itoró w Uberlândia, Brazylia. Jedna z odmian, C. desvauxii var. brevipes, ma większe nektarniki, produkuje więcej nektaru i przyciąga więcej mrówek niż pozostałe. Zarówno małe mrówki, jak te z rodzaju Crematogaster, jak i większe, jak te z rodzaju Pachycondyla, są często spotykane w tej odmianie.
Usuwając wszystkie nektarniki z osobników trzech odmian, potwierdziliśmy, że posiadanie nektarników pozakwiatowych zwiększa produkcję nasion tylko u odmiany var. brevipes, która ma największe nektarniki. Jednak korzyść ta znika, jeśli owoce zostaną zapakowane w torebki, aby zapobiec atakom wołka zbożowego i innych drapieżników. Jeśli produkcja nektaru pozakwiatowego jest kosztowna, lokalnie izolowane populacje C. desvauxii, które otrzymują niewielkie korzyści z przyciągania mrówek, mogą być selekcjonowane pod kątem zmniejszonej produkcji nektaru pozakwiatowego, co ostatecznie wzmacnia izolację reprodukcyjną między odmianami.
